Πραγματικά, αν ο Δαρβίνος ζούσε στη νησιωτική Ελλάδα του 2023 κι έβγαινε σωματικά και ψυχικά αλώβητος από το μπαράζ εκλογικών διαδικασιών, αλλά και των πολιτικών εξελίξεων του τελευταίου έτους, θα είχε σίγουρα εμπλουτίσει την Θεωρία Εξέλιξης των Ειδών και με ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο. Ένα κεφάλαιο όπου η φυσική επιλογή, αναμειγνύεται με διάφορες άλλες κοινωνικές θεωρίες που δεν είμαι σε θέση να σας εξηγήσω με τρόπο τέτοιο, ώστε να συνεχίσετε να διαβάζετε το κείμενο αυτό.
Βάζω μια άνω τελεία λοιπόν, για να επανέλθω στο μέλλον και περνάω στο ζουμί, που είναι το προσωπικό μου case study.
Οι εκλογές έχουν πολύ ενθουσιασμό και δημιουργικότητα, έντονα συναισθήματα, ανταγωνισμό, πισώπλατα μαχαιρώματα, ψέματα, μισές αλήθειες, δυνατές σιωπές, γκρίνια, αβεβαιότητα, σκληρή δουλειά και πολλές θυσίες σε πολιτικό αλλά και προσωπικό επίπεδο. Έχουν κοινωνικοποίηση, αλλά και βαθιά μοναξιά. Έχουν πολλά λόγια που λέγονται κι άλλα που δεν μπορούν να ειπωθούν. Έχουν ευθύνη.
Οι εκλογές του 2019 ήταν για εμένα μια βόλτα με το magic bus. Αυτό δεν συνέβη το 2023. Είχαν μεσολαβήσει 4 χρόνια που ήμουν δημοτική σύμβουλος (μέτρια θα έλεγα). Κατά τα οποία είχα την τύχη να διδαχθώ πολλά. Να ακούσω πολύ και να μιλήσω λίγο (λιγότερο από ότι όφειλα). Είχε μεσολαβήσει ο covid που με δίδαξε το πιο σημαντικό μάθημα. Με όποιους ψήφους κι αν έχεις εκλεγεί, την στιγμή της ανάγκης, ο κάθε δημότης απέναντί σου είναι δική σου ευθύνη, ακόμα κι αν δεν τον ξέρεις και δεν σε είχε ακούσει ποτέ, ή και αν ακόμα υπήρξε αντίπαλός σου.
Όμως αυτά που σε διδάσκει η ενεργός συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία είναι σε τελείως διαφορετικό επίπεδο. Είναι μαθήματα πολιτικού μάρκετινγκ, ανθρωπογεωγραφίας, κοινωνιολογίας αλλά και αυτογνωσίας. Σπουδαία μαθήματα, που αν είσαι ανοιχτός να τα διδαχθείς εξελίσσεσαι όχι μόνο πολιτικά, αλλά και ως άνθρωπος. Η εξέλιξη βέβαια αυτή, παρόλο που έχει σκοπό να δημιουργήσει πιο ανθεκτικούς οργανισμούς στις νέες συνθήκες, έχει κι έναν βαθμό τυχαιότητας, με αποτέλεσμα τελικά, κανείς να μην ξέρει, τι θα μας προκύψει στο μέλλον. Όπως είχε πει άλλωστε κι ο Ιταλός διανοητής Αντόνιο Γκράμσι “όταν το παλιό έχει πεθάνει και το νέο δεν έχει γεννηθεί, ζούμε στην εποχή των τεράτων”.
Σίγουρα με αυτά και μ’ αυτά, η εκλογική διαδικασία άλλαξε κι εμένα πολύ. Κι αυτό το συνειδητοποίησα μετά το τέλος της. Κι ενώ σε προσωπικό επίπεδο με ράγισε – “Αν δεν χτίσεις και δεν παντρέψεις” λέγανε οι παλιοί… βρε αν δεν κάνεις εκλογές δεν ξέρεις πράμα, θα πω εγώ – σε πολιτικό επίπεδο εξελικτικά με ωρίμασε. Κι αυτό το ένιωσα τόσο στα πλαίσια του αγώνα για το παράκτιο αιολικό πάρκο του Αφορεσμένου, όσο και στα πλαίσια του αγώνα κατά της υποβάθμισης του ΓΝΑΝ.
Έτσι, παρόλο που τέσσερα χρόνια πορεύτηκα συνειδητά με την ομάδα του Αντώνη Ζερβού, παρόλο που προεκλογικά πορεύτηκα ηθελημένα με την ομάδα του Χάρη Αλεξάκη, σύμφωνα και με το έγγραφο – αίτηση ανεξαρτητοποίησης από τον συνδυασμό “στην Πράξη” που κατέθεσα απόψε 2/1/2024 στον προεδρεύοντα δημοτικό σύμβουλο κ Καμινογιαννάκη, επιλέγω και συνειδητά και ηθελημένα, για την επόμενη 5ετία να πορευτώ ως ανεξάρτητη δημοτική σύμβουλος.
Η απόφαση αυτή δεν είναι απόρροια οποιασδήποτε προσπάθειας να καταλάβω οποιοδήποτε θεσμικό ρόλο (κάτι που δεν επιτρέπει καν η νομοθεσία), όπως βιάστηκαν κάποιοι λίγοι και “λίγοι”, να σπιλώσουν τον χαρακτήρα μου, αμέσως την μεθεπομένη των εκλογών, κι όπως θα βγουν ξανά να πράξουν, σύμφωνα με τους εντολοδόχους τους.
Εκλέχθηκα αντιπολίτευση, κι αντιπολίτευση θα ολοκληρώσω την θητεία μου. Κι αυτό είναι το μόνο ξεκάθαρο.
Όμως ιδιαίτερα, έπειτα κι από την τελευταία συνάντηση που είχαμε πριν την ορκομωσία με κάποιους εκ των εκλεγμένων του συνδυασμού μας και τον επικεφαλής, αντιλήφθηκα ότι η παραμονή μου στην ομάδα, θα πρέπει να τηρεί κάποιους κανόνες (λογικό), τους οποίους όμως δεν μπορώ να τους αποδεχτώ στο σύνολό τους. Και συγκεκριμένα δεν μπορώ να μην αρθρογραφώ την άποψή μου σε πολιτικά ή κοινωνικά ζητήματα είτε βρίσκουν σύμφωνη την πλειοψηφία του συνδυασμού ή όχι. Αυτό μπόρεσα να το κάνω τέσσερα χρόνια σεβόμενη την δυναμική των ομάδων. Τώρα όμως έχω ανάγκη να βρω την δική μου φωνή, όπως θεωρώ ακράδαντα πως κι ο συνδυασμός “στην πράξη” έχει την ίδια ανάγκη, χωρίς εμένα. Κι αυτό δεν αποτελεί μομφή για κανέναν, παρά προσωπικό συμπέρασμα κι επιθυμία.
Ξέρω πως κάποιοι θα το καταλάβετε, πολλοί από εσας το έχετε βιώσει σε διάφορους τομείς της ζωής σας, ίσως το αισθανθήκατε και κατά την προεκλογική περίοδο. Ξέρω επίσης ότι κάποιοι θα αντιδράσετε, θα με πείτε απροσάρμοστη, θα μου προσάψετε ότι “δεν ξέρω να παίζω ομαδικά”. Κάποιοι στα πηγαδάκια σας, θα αναζητάτε να βρείτε το προσωπικό μου συμφέρον πίσω από αυτό. Κι όλα αυτα, να ξέρετε, είναι θεμιτά, τα κατανοώ και τα συγχωρώ. Δέχομαι τις σκέψεις και την κριτική σας, παρόλο που “όποιος είναι απόξω απ’ το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει”. Όμως ο κύβος ερρίφθη και τις αποδείξεις της καθαρότητάς μου, θα τις φέρει μόνο ο χρόνος.
Ιδιαίτερα σε εσάς τους 857 ανθρώπους που με τιμήσατε με την ψήφο σας, γιατί η ευθύνη μου είναι κυρίως απέναντί σας, ξέρω πως ενώ σας προβληματίζω με την πράξη μου, μου έχετε εμπιστοσύνη και σας υπόσχομαι με το χέρι στην καρδιά ότι δεν θα σας απογοητεύσω. Είμαι εδώ με πλήρη επίγνωση της ευθύνης μου για να σας ακούσω περισσότερο από ποτέ. Για να συνομιλήσω με καθέναν από εσάς κοιτάζοντας σας, στα μάτια, με νηφαλιότητα, ηρεμία και ανιδιοτελές ενδιαφέρον. Έχω ανάγκη να ξέρω προσωπικά, τα ζητήματα που σας απασχολούν, τις συμβουλές, τις σκέψεις και τις απόψεις σας.
Με κάθε μέσο επικοινωνίας που έχουμε αναπτύξει, αυτά τα χρόνια, είτε εντός κοινωνικών δικτύων ή στο email μου : fanouraki.eva@gmail.com
Κι είμαι εδώ, δυναμικά κι αγωνιστικά παρούσα, η φωνή σας μέσα κι έξω από το δημοτικό συμβούλιο, που τώρα, για το σωστό και το δίκαιο, θα ακούγεται πιο δυνατά και πιο ώριμα, από ποτέ.
Με εκτίμηση,
Ευαγγελία Φανουράκη
Υγιεινολόγος MPh
Ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Αγίου Νικολάου
