Αγαπητέ Σταύρο καλησπέρα και Χρόνια σου πολλά και Καλά, σήμερα ανήμερα της ονομαστικής σου εορτής, στην πόλη μας, την μούσα της Ανατολής, η λιακάδα είχε μια σιωπή γεμάτη νοήματα.
Οι «Σητειακοί» σπάνια βγαίνουμε στους δρόμους να διαμαρτυρηθούμε…
«φιλήσυχους» μας λέτε στην υπόλοιπη Κρήτη και φαίνεται πως δεν είναι άδικος ο χαρακτηρισμός.
Μέρες όμως τώρα εδώ στην «άκρα τόπου», η θάλασσα έκλεψε και την σιωπή και την ηρεμία μας.
Βλέπεις τα κύματα με τα χρόνια, δεν «τρώγανε» μόνο τον δρόμο, αλλά και τις ελπίδες μας για μια ισόρροπη ανάπτυξη του τόπου.
Και είναι προς τιμήν σου, που δυο μέρες πριν, δέχθηκες στο γραφείο σου τους δημοτικούς μας συμβούλους, που βρήκαν στο πρόσωπο σου την φιγούρα του δίκαιου τιμονιέρη.
Γιατί είναι θαρρώ σημαντικό στο πλοίο της Μεσογείου, ο Καπετάνιος να μιλά με ολάκερο το πλήρωμα του, πολλώ δε μάλιστα όταν… στα ανοικτά δε φαίνεται «μπονάτσα».
Κι έτσι Καπεταν-Σταύρο, σαν ακούσαμε στον ασύρματο πως δέχθηκες να βρεθεί μια πιο «μελετημένη» λύση, για να σωθεί κι ο δρόμος, και η παραλία… μα πάνω από όλα η αξιοπρέπεια μας, νιώσαμε πως δε την ξεχνάς την «πλώρη».
Ξέρω πως οι σκοτούρες και οι έγνοιες σου είναι πολλές, μεγάλο και το βαπόρι… όμως «πρόσταξε» τους μηχανικούς σου να βιαστούν, προτού φουσκώσουν οι καιροί… να βρεθεί τώρα μια λύση να ταξιδέψουμε τον χειμώνα…
Κι όταν με το καλό θα πιάσουμε σε καλοκαιρινό λιμάνι, να λύσουμε το πρόβλημα μια και καλή, διορθώνοντας τις λάθος πορείες των παλιών τιμονιέρηδων…
Να είσαι πάντα Υγιής, ήρεμος και δίκαιος … και να θυμάσαι πως και οι μικρές ρωγμές φτάνουν για βυθίσουν πλοία..
Ένας Φίλος Στειακός (από τους πολλούς)
