
Πρώτος σταθμός στο ιερό αυτό οδοιπορικό είναι η Κυριακή των Βαΐων, με την οποία εγκαινιάζεται η Μεγάλη Εβδομάδα κα γιορτάζει η Ορθόδοξη Εκκλησία τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.
Ακολουθεί η Μεγάλη Δευτέρα, κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τη μνήμη μιας ιερής μορφής της Παλαιάς Διαθήκης, του Ιωσήφ του Παγκάλου. Η Μεγάλη Τρίτη είναι η ημέρα της μνήμης θανάτου και γενικά της πνευματικής εγρήγορσης, αφού στην εξαίσια υμνογραφία της ημέρας κυριαρχούν τα μηνύματα της παραβολής των δέκα παρθένων.
Στο Συναξάρι της Μεγάλης Τετάρτης διαβάζουμε ότι κατά την ιερή αυτή ημέρα οι άγιοι πατέρες καθώρισαν να τιμά η Εκκλησία τη μνήμη της πόρνης εκείνης γυναίκας, η οποία λίγο πριν από το πάθος του Κρίου, άλειψε τα πόδια του με το πολύτιμο μύρο.
Η Μεγάλη Πέμπτη αποτελεί μια καινούργια αφετηρία στην ανέλιξη του πνευματικού μας οδοιπορικού, γιατί την ημέρα αυτή μπαίνουμε πλέον σ’ αυτά καθαυτά τα γεγονόα του πάθους του Κυρίου.
Ύστερα απ’ όλα αυτά φτάνουμε πια στη Μεγάλη Παρασκευή, που είναι η ιερώτερη και σεβασμιώτερη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, διότι την ημέρα αυτή η Εκκλησία τιμά αυτά τα «φρικτά και σωτήρια πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».
Το πνευματικό οδοιπορικό της μεγάλης Εβδομάδας κορυφώνεται τελικά με την ακολουθία του Μεγάλου Σαββάτου, ημέρα κατά την οποία εορτάζουμε «την θεόσωμον ταφήν και την εις ¶δου κάθοδον του κυρίου ημών Ιησού Χριστού».
Τέλος η Κυριακή του Πάσχα είναι η ημέρα εορτής της νίκης του Χριστού πάνω στο θάνατο και η σπουδαιότερη γιορτή της Εκκλησας μας.
γράφει η Βίκυ Αγγελοπούλου