Αυτό που βλέπουμε στο χωριό μας, είναι κάτι που ισχύει για όλο σχεδόν το Δήμο της Σητείας. Βιώνουμε μια περιβαλλοντική καταστροφή για την οποία έχουμε και εμείς ένα μερίδιο ευθύνης. Ζούμε σε μια περιοχή που υποβαθμίζεται: Τα ψάρια που ψαρεύαμε όλο και σπανίζουν, οι λαγοί που κυνηγούσαμε λιγοστεύουν, η ποικιλία στην άγρια ζωή, στα φυτά και τα ζώα συρρικνώνεται, οι μέλισσες αποδεκατίζονται από όλη αυτή την ανισορροπία.
Κάτω από το χωριό μας, προς τη θάλασσα έχουμε μια μεγάλη οικιστική ανάπτυξη και ναι, καλοδεχούμενοι οι νέοι κάτοικοι ή παραθεριστές, όμως είναι αμφίβολο αν το νερό θα επαρκεί για όλους μας.
Τι χρειαζόμαστε για να αναχαιτίσουμε όλα αυτά; Πρώτον περιβαλλοντική συνείδηση και δεύτερον κανόνες για ορθή διαχείριση. Είναι όμως για όλους μας αυτονόητο ότι ο τόπος μας χρειάζεται προστασία; Ότι χρειάζονται κανόνες;
Υπάρχουν κυβερνήσεις που αναδασώνουν τις καμένες εκτάσεις και άλλες που θέλουν να τις γεμίσουν σίδερα.
Υπάρχουν εταιρίες που θέλουν να εγκαταστήσουν ΒΑΠΕ στη θάλασσα και άλλες που για τον ίδιο λόγο θέλουν να ξυρίσουν τα όρη.
Υπάρχουν επενδυτές που ανακαινίζουν σπίτια στα χωριά μας και άλλοι που ποντάρουν σε μεγάλα ξενοδοχεία. Υπάρχουν αγρότες που ευγνωμονούν τη γη που μας θρέφει και άλλοι που τη βλαστημούν με την πρακτική τους.
Υπάρχουν κυνηγοί που κυνηγούν νόμιμα και άλλοι που παρανομούν και είναι υπερήφανοι για αυτό.
Υπάρχουν τουρίστες, ευτυχώς οι περισσότεροι, που προστατεύουν τις αμμοθίνες με τα κρινάκια και άλλοι που τις τσαλαπατούν με τα τροχοφόρα τους.
Υπάρχουν επιχειρηματίες στις παραλίες που βλέπουν τη θαλάσσια χελώνα σαν δώρο και άλλοι που τη βλέπουν σαν πρόβλημα.
Υπάρχουν άνθρωποι που πολιτικά δίνουν προτεραιότητα στους φυσικούς πόρους και άλλοι που δίνουν στο χρήμα.
Οι παραπάνω διαχωρισμοί είναι βέβαια σχηματικοί, δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, υπάρχει ένας διαφορετικός βαθμός συνείδησης’ ο ίδιος πολίτης μπορεί αλλού να είναι ενημερωμένος και αλλού όχι. Διότι αν εξαιρέσουμε τα κόμπλεξ που μπορεί να κουβαλάμε οπότε κλείνουμε τα αυτιά μας, το βασικό ζητούμενο είναι η ενημέρωση. Και δεν έχει σημασία σε ποια πλευρά ανήκουμε αλλά σε
ποια θέλουμε να ανήκουμε.
Σε όλο αυτό το παραπάνω πλαίσιο έρχεται το Γεωπάρκο Σητείας. Είναι ένα μέσο, ένα όχημα για την προστασία και την ορθή διαχείριση του τόπου μας. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε ένα τόπο με αξία, γεωλογική, σπηλαιολογική, αρχαιολογική, με αυξημένη βιοποικιλότητα σε σχέση με άλλους τόπους. Και αυτό το εκμεταλλευόμαστε.
Για το Γεωπάρκο Σητείας ο πιο ειδικός είναι ο Βαγγέλης Περάκης. Αν η Δημοτική Αρχή θέλει να βελτιώσει ό,τι περιβάλλει τη Σητεία θα πρέπει να τον στηρίξει και ίσως να τον πλαισιώσει και με άλλους ειδικούς. Αν πάλι θεωρεί ότι το Γεωπάρκο Σητείας δεν είναι δώρο αλλά πρόβλημα τότε ας τον ‘’ξηλώσει’’.
Όσοι σύλλογοι σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το περιβάλλον ή/και τον πολιτισμό αρμόζει να τοποθετηθούν.
Ευχόμαστε σε όλη τη Σητεία Καλή Ανάσταση!
Προοδευτικός Σύλλογος Μυρσίνης
